masterbad

Nathalie DESCAMPS - Interview

"Winnen geeft me een kick"

(Gagner me donne la pêche)

Nathalie DESCAMPS, championne de Belge, donne une interview à l'hebdomadaire "Het Belang van Limburg", publication sur une pleine page dans l'édition du Weekend (sport).

Nathalie DESCAMPS is 26, af­komstig uit Bilzen, licentiate in de kinesitherapie en al tien " jaar nationale top in het badminton. Descamps - op zijn Frans uitgesproken (Ik heb Franse roots, mijn grootvader is destijds vanuit Frankrijk naar  Limburg verhuisd") – is 's lands nummer één bij de vrouwen, ze  pakte in het enkel- en dubbelspel al liefst zestien Belgische titels. Maar voor haar club, Computer Support Wellen, zou bet dus de allereerste landstitel zijn.

"Eigenlijk mag het zondag niet meer mislopen”, beseft Descamps. “Eén gelijkspel uit wedstrijden volstaat. En we heb­ben onze beide tegenstrevers, Elsene en Lebad, in de voorrondes al allebei verslagen. Dat moet dus lukken. Maar we zullen het zeker niet te licht opvatten."

De inbreng van Descamps in de (mogelijke) nationale titel mag ook niet te licht opgevat worden, de Bilzerse is overigens pas aan haar eerste seizoen bij Support bezig. Descamps: "De voorbije vijf jaar speelde ik voor het Franse Lille, daar­voor was. ik jarenlang actief in de Nederlandse competitie. In beide landen ligt het niveau toch hoger dan in Belgie. Er is meer geld te verdienen, dus spelen er meer buitenlanders en dus gaat het niveau omhoog. Daar word je zelf ook beter van."

Mijn twee zussen hebben ook nationale titels behaald"

Toch keerde Descamps vorig jaar terug naar Belgie. "Om twee redenen", zegt ze. "Een: ik had er een beetje genoeg van. Stoppen is een groot woord, maar ik had het toch lastig om het altijd opnieuw op te blijven brengen, terwijl de VDAB constant op mijn dak zat, omdat ik niet kon blijven doppen. En twee: ik kreeg een aanbod van Computer Support Wellen. Samen met een functie bij Crosssales, het networking­bedrijf waar ik nu in dienst ben, kon ik me zo opnieuw volledig op badminton toeleggen. Computer Support wil de badminsport promoten en daar wil ik graag mijn steentje toe bijdragen. En als de beste Belgische speelsters ook naar het buitenland trekken, zal het niveau hier nooit stijgen. Vandaar mijn terugkeer. En ik moet zeggen dat ik het hier wel tof vind."

Descamps, deze week nog aan de slag opeen internationaal tornooi in Nederland, leeft dan ook als een prof. "lk heb van mijn hobby mijn beroep kunnen maken. Dankzij Crosssales en het BOIC, dat de onkosten dekt voor tornooien en trainingen. lk krijg elke voormiddag twee uur badmintontraining van een Schotse coach. In het Antwerpse Edegem, waar ik intussen ook een appar­tementje betrek. En tweemaal per week doe ik aan specifieke kracht­training. Dat, in combinatie met wat looptrainingen en de nationale en intemationale tornooien - gemid­deld twee per maand - maakt dat ik doorgaans zeven dagen op zeven met badminton bezig ben. Toch heb ik niet de indruk dat ik veel moet opofferen voor mijn sport. Natuurlijk vloek ik wel eens of zie ik ooit op tegen een zoveelste reis, maar anderzijds heeft mijn sport me al een heel schoon leven gegeven. lk ben in alle continenten geweest. Ak­koord, op de Europese tornooien zie je vaak niet meer dan de sporthal en je hotelkamer, maar verder weg van huis probeer ik toch altijd wat van de lokale cultuur op te pikken. Zo heb ik hele mooie herinneringen aan Indonesie, Australie en Zuid­-Afrika, om er enkele te noemen."

« In het buitenland zie·je vaak niet meer clan de sporthal en je hotelkamer »

Aan dat lijstje had Peking toege­voegd kunnen worden, want Des­camps kreeg van de internationale badmintonfederatie een uitnodiging voor de Olympische Spelen, maar mocht uiteindelijk toch niet deel­nemen, omdat ze niet voldeed aan de veel strengere BOIC-normen. "Die liggen absurd hoog", zegt Descamps. "Je zou jezelf bij wijze van spreken tien jaar in Indonesie moeten integreren om eraan te voldoen. Maar blijkbaar geldt de olympische gedachte - deelnemen is belangrijker dan winnen - niet voor iedereen. Jammer, want dit was een uitgelezen kans om promotie te maken voor de badmintonsport in Belgie. Uit­eindelijk vie! de ontgoocheling nog mee. Ik had de Spelen nooit tot doe! gesteld, omdat ik wist dat die BOIC-normen toch niet haalbaar waren. Maar als je dan achteraf ook nog eens hoort dat de tennissers voor de rechtbank wel hun gelijk gehaald hebben en dus toch mochten gaan ... "

En dus behoort Londen 2012 zeker tot de mogelijkheden. "Rond je der­tigste ben je in deze sport inderdaad op je sterkst. Ik ben pas 26, maar zit anderzijds wel al tien jaar in het wereldje. Op dat vlak ben ik dus relatief oud. Maar ik vind het nog altijd heel fijn hoor. En dat terwijl ik deze sport toch al twintig jaar doe. Op mijn zesde speelde ik samen met mijn zussen Valerie en Evy voor het eerst badminton in de tuin van vrienden. Ook mijn zussen hebben in de jeugdreeksen nationale titels behaald, maar zij hebben ondertus­sen andere prioriteiten. De oudste heeft twee kindjes, de jongste woont nu in Spanje. Zelf ben ik ook aan vakantie toe. Ik ben al van juni vorig jaar constant bezig. Over enkele we­ken mag de riem er even af. Even, want eind juni volgt - als we zondag de klus klaren - de Europacup in Sofia en in augustus staat het WK in Indië op het menu. Samen met dubbelpartner Wouter Claes ben ik al zeker van deelname in het gemengd dubbel, maar ik wil me dit jaar ook opnieuw kwalificeren voor het enkeltornooi. Dat moet lukken, want ik sta momenteel rond de honderdste plaats op de wereldranking. "

« Om voor bet BOIC naar de Spelen te mogen, moet je bijna in Indonesië gaan wonen"

Erkend wordt Descamps wel, herkend nier, Nathalie : “In het wereldje kent iedereen mij, erbuiten niet. Erg hé (lacht). Neer, helemaal niet. Denk je dat iemand de nationale squashkampioen kent ? Ook niet. Waarom ik het dan doe ? Puur voor de kick. Wat winnen vent nooit, elke zege geeft me nog steeds een adrenalienstoot. Als ik die kick niet meer krijg, dan stop ik ermee. Al zal ik nooit helemaal kunnen stoppen. Badminton is immerse en heel spectaculaire sport. Een combinatie van techniek, mijn sterke punt, en kracht en fysiek, dat steeds meer de bovenhand haalt. Onbegrijpelijk eigenlijk dat niet meer mensen de weg naar deze sport vinden", be­sluit Descamps, die net als Lianne Tan, vorige week nog brons op het EK-19, en broer Yuhan uit Bilzen afkomstig is.

"Toch zit er bij mijn weten niets spe­ciaals in de Bilzerse grond", lacht ze. "Maar het is wel leuk natuurlijk. En Lianne is ook echt goed. Ze maakt het me al knap lastig. Maar zo heb ik. het graag."

Voor de volledigheid nog dit: naast Nathalie Descamps bestaat Computer Support Wellen ook uit volgende spelers: Manon Albinus, Steffi Daemen, Sofie Nouwkens, Jente Paesen, Gert Poesen, Veerle Rakels en Edwin Vandalm.

Rob MERTENS

Het Belang van Limburg – zaterdag 18 en zondag 19 april 2009

Merci à L.N. pour la transmission de la coupure de presse.